Sukkot
„Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (…) Tak więc piętnastego dnia siódmego miesiąca, kiedy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzić święto Pana przez siedem dni. Pierwszego dnia jest uroczysty szabat. Ósmego dnia także uroczysty szabat. 40 Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni. (…) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach.”
(Księga Kapłańska 23.34-42)
Święto to związane jest z okresem, kiedy Żydzi przez czterdzieści lat byli skazani na wędrówkę po pustyni. Z jednej strony była to kara za niewysłuchanie nakazu Boga o wejściu do Ziemi Izraela, z drugiej zaś strony przez cały ten czas przebywali pod bezpośrednią opieką Stwórcy.Nazywane jest
Sukkot (Świętem Szałasów), bądź Zman Simchatejnu (Czas Naszej Radości).
Sukkot przypada jesienią, pięć dni po święcie Jom Kipur. Rozpoczyna się 15 dnia miesiąca Tiszrej i trwa przez siedem dni w Ziemi Izraela (osiem w diasporze, gdzie ostatni dzień pokrywa się ze Świętem Szmini Aceret). Pierwszy dzień (w diasporze pierwsze dwa) jest pełnym świętem, tzn. obowiązują prawa takie, jak w Szabat, z wyjątkiem zakazów związanych z przenoszeniem przedmiotów i ognia, oraz gotowaniem. Kolejne dni są nazywane Hol HaMoed (Powszednie Święto) i są one wolne od zakazów pracy. Ostatniego dnia przypada Hoszana Raba (Wielkie Hoszanot), w którym zapadają wyroki dotyczące ilości wody, jaka będzie dostępna przez najbliższy rok.
Nakaz obchodzenia Sukkot nadany jest w Księdze Kapłańskiej 23.33, Księdze Liczb 29.12, Księdze Powtórzonego Prawa 16.13
Sukkot jest jednym z trzech świąt pielgrzymich, czyli świąt, w czasie których obowiązkiem była pielgrzymka do Jerozolimy i złożenie specjalnie przykazanej ofiary. W trakcie całego święta składało się siedemdziesiąt wołów, których liczba odpowiada siedemdziesięciu narodom żyjącym na świecie. Ofiary składane na Sukkot miały na celu uzyskanie przebaczenia dla wszystkich ludzi oraz zapewnienie pokoju i harmonii.. Wtedy też obchodzono specjalne Wodne Libacje, czyli ceremonie, w czasie których wylewano na ołtarz w Świątyni ogromne ilości wody czerpanej z sadzawki Sziloach. Uroczystościom tym towarzyszyła radość i zabawa.
Obchodzenie święta
Zman Simchatejnu (Czas Naszej Radości) nawiązuje do radosnego charakteru święta. Dlatego też obowiązującym przez całe siedem dni negatywnym przykazaniem jest zakaz obchodzenia żałoby, postów i umartwiania się. Tora nakazuje, aby przez siedem dni mieszkać w Suce (szałasie), spożywać w niej posiłki, spać i wykonywać w niej jak największą liczbę codziennych czynności. Przez siedem dni tymczasowa budowla o minimum trzech prowizorycznych ścianach, przykryta świeżymi gałęziami, staje się żydowskim domem.
Zwyczajem jest zapraszanie na posiłki jedzone w Suce uszpizim (gości): jednego z praojców lub któregoś z proroków.
Podobne jak w czasach, kiedy istniała Świątynia, nakazane jest przed nastaniem święta zaopatrzyć się w Arba Minim (Cztery Zioła): bukiet składający się z owocu cytrusowego nazwanego Etrogiem, nierozwiniętego liścia palmy daktylowej, trzech gałązek mirtu oraz dwóch gałązek wierzbowych.
Różne zwyczaje i poszczególne prawa- uszpizin (goście)
Jest zwyczajem, aby każdego dnia zapraszać do Suki (szałasu) jednego z gości: Abrahama, Izaaka, Mojżesza, Aarona, Józefa i Dawida. Zaprasza się ich wygłaszając zdanie: „Usiądźcie, usiądźcie czcigodni goście”.
- Księga Koheleta
pojawia się tam zdanie: „a o radości: Cóż to ona daje?” (Kohelet 2.2), nawiązujące do radosnych dni święta Sukkot.
- lulaw i etrog
W czasie zmawiania błogosławieństwa lulaw trzymany jest w prawej ręce a etrog w lewej.
- Hoszanos
Specjalne pieśni śpiewane po porannej modlitwie w czasie Hakafos. Ich porządek i moment w którym są zmawiane, zależy od miejscowego zwyczaju.
- Hakafos (okrążenia)
Trzymając w ręku lulaw i etrog, śpiewając Hoszanos, okrąża się siedem razy bimę, na której spoczywają zwoje Tory. Zwoje Tory i bima nawiązują do Ołtarza w Świątyni, który w tych dniach był również okrążany. Inna opinia przywołuje okrążanie Jerycha.
Fragmenty z Tory czytane na Sukkot
- Księga Kapłańska 22.26 – 23.44, Księga Liczb 29.12-1
Fragment z Proroków
- Księgą Zachariasza 14.1-21
Księga Koheleta
