„Dalej Pan powiedział do Mojżesza: «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat”.
(Księga Kapłańska 23.26-32)
Jom Kipur jest Dniem Przebaczenia, dniem, w którym Bóg odpuszcza grzechy, ale jednocześnie ostatnim momentem przed zapisaniem wyroków w Księdze Życia.Nazywany jest: Jom Kipur (Dzień Przebaczenia) bądź Szabat Szabatom (Szabat Szabatów)
Przypada dziesięć dni po święcie Rosz Haszana, dziesiątego dnia miesiąca Tiszrej. Jest kulminacją czasu Tszuwy (powrotu) i najbardziej podniosłym świętem w kalendarzu żydowskim. Jom Kipur jest Szabatem Szabatów, tzn. obowiązują prawa takie, jak w czasie Szabatu oraz dodatkowych pięć zakazów związanych z „umartwianiem” ciała.
Nakaz obchodzenia Jom Kipur nadany jest w Torze, w Księdze Kapłańskiej 16.29, 23.26.
Jom Kipur nie jest świętem pielgrzymim, tzn. nie było obowiązku pielgrzymowania do Świątyni. Tora jednak nakazuje bardzo dokładne odprawienie wszystkich ceremonii, które musiały być wykonane w ten dzień przez samego Arcykapłana w Świątyni. (Księga Liczb 29.7)
Według tradycji Jom Kipur jest dniem, w którym Mojżesz po raz drugi przyniósł Narodowi Izraela Tablice Przykazań oraz Torę. Pierwszy raz miało to miejsce 17 dnia miesiąca Tamuz, kiedy to 40 dni po nadaniu Tory w Szawuot, Mojżesz zszedł z góry Synaj i widząc grzech jaki naród popełnił ze Złotym Cielcem, rozbił tablice.
Obchodzenie święta
Główne nakazy związane z Dniem Pojednania dotyczyły Arcykapłana i wszystkich czynności, które miał on za zadanie wykonać tego dnia w Świątyni. Naród żydowski był zobowiązany do wypełniania pięciu zakazów: niejedzenia i niepicia, nienoszenia skórzanego obuwia, nienamaszczania skóry olejami, niezażywania kąpieli, powstrzymania się od stosunków małżeńskich. Wszystkie te zakazy obowiązywały od wieczora poprzedzającego Jom Kipur aż do nastania nocy dnia następnego.
Jom Kipur jest dniem szczególnych modlitw. Rozpoczyna się modlitwą Kol Nidre (Wszystkie Śluby) znanej ze swej pięknej melodii, w słowach której modlący zwraca się do Boga z prośbą o umorzenie niewypełnionych przysiąg i ślubów. Większość modlitw tego dnia odwołuje się do boskiego Atrybutu sądu, prosząc o dobry werdykt i przebaczenie grzechów.
Różne zwyczaje i poszczególne prawa oraz ich pochodzenie- kaparot
W wigilię Jom Kipur wśród żydów aszkenazyjskich zwyczajem jest branie kury lub kurczaka, unoszenie ptaka nad głowę i jednoczesne wypowiadanie słów: „Niech ten kurczak (lub kura) będzie za mnie wymieniony, niech będzie on w moim zastępstwie, niech będzie moją pokutą…”. Po tej ceremonii kurczak powinien zostać w koszerny sposób zabity i oddany biednym jako jałmużna. Kurczak nawiązuje do kozła przeznaczanego dla Azazela, nad którym w dzień Jom Kipur, Arcykapłan wyznawał wszystkie grzechy całego Narodu, a następnie kozioł był zrzucany ze skały. Odmianą tego zwyczaju jest także zastępowanie kurczaka pieniędzmi.
- kitel
Żonaci mężczyźni mają zwyczaj zakładać biały kitel na czas modłów w Jom Kipur, podobnie jak w dzień ślubu i na Pesachowy Seder. Pozostała część społeczności ubiera się na biało. Białe szaty symbolizują pokutę i czystość człowieka, który pokuty dokonał. W przeciwieństwie do czerwieni, która według Izajasza reprezentuje grzech, biel jest też kolorem aniołów oraz nawiązaniem do tachrichim (szat, w które ubiera się zmarłych).
- świece
W synagogach i domach pali się świece za każdego z członków rodziny. Światło świecy ma przynosić szczęście, tak jak przyniosło ojcu Szaula, którego syn został królem. Podobnie jak Menora w Świątyni jest znakiem powierzenia opieki Bogu, płomień świecy stanowi symbol duszy, sądzonej tego dnia. Zwyczajem jest trzymanie płonącej świecy przez cały czas trwania Jom Kipur i odpalania od niej świecy hawdalowej.
- Kol Nidre
Modlitwa rozpoczynająca nabożeństwo w Jom Kipur, unieważniająca ślubowania uczynione w mijającym roku.
- kłanianie się twarzą do ziemi
W trakcie modlitwy dodatkowej na Jom Kipur, w czasie odczytywania opisu ceremonii, które Arcykapłan wykonywał w Świątyni, przy słowach: „I Kapłani i Naród…”, oraz przy słowach: „Powinniśmy wychwalać Władcę wszystkiego…”, społeczność klęka i kłania się głową do ziemi. Jest to powtórzenie ukłonu, który wykonywali Kapłani i Naród w trakcie ceremonii Jom Kipur w Świątyni. Tora zakazuje klękania i bicia pokłonów bezpośrednio na kamieniach, dlatego rozkłada się w tym celu kawałek materiału.
- dęcie w Szofar
Na zakończenie Jom Kipur dmie się w Szofar, co oznacza wycofanie się Boskiej Obecności, zakończenie sądu i zakończenie postu.-
„W przyszłym roku w odbudowanej Jerozolimie”
Życzenie to składane jest dwa razy w roku, po zakończeniu Jom Kipur oraz po zakończeniu Sederu Pesachowego. Wynika to ze sporu pomiędzy Rabinami w Talmudzie, kiedy ma przyjść ostateczne wybawienie. Jedna wersja mówi o miesiącu Tiszrej, w którym przypada Jom Kipur, druga o miesiącu Nisan, w którym wypada Pesach.
Fragment Tory czytany na Jom Kipur: Księga Kapłańska 16 i 18, Księga Liczb 29.7-11
Fragment z Proroków czytany na Jom Kipur: Izajasz 57.14 – 58.14
Księga Jony
